Afgelopen studiejaar 2020-2021 zijn vijf eerstejaars studenten van de opleidingen Social Work en Toegepaste Psychologie van de Hogeschool van Amsterdam aan de slag gegaan in het nieuwe project ‘participatiecoaches’. Dit project is een samenwerking tussen Studenten in Poelenburg en Peldersveld (StiPP) en het Sociaal Wijkteam. De participatiecoaches werden gekoppeld aan bewoners uit de Zaanse wijken Poelenburg en Peldersveld. Deze buurtbewoners zitten in het netwerk van de medewerkers van team Participatie van het Sociaal Wijkteam en worden op weg geholpen om meer mee te kunnen doen in de maatschappij. Als coach gingen de studenten samen met de bewoners aan persoonlijke doelen werken. De één heeft bijvoorbeeld meer ondersteuning in het Nederlands nodig, de andere bewoner wilt werken aan zelfvertrouwen.
Onder begeleiding van Lieke en Bregje (team Participatie, Swt) en coördinator Madeleine zijn de studenten hun stage gestart. Het was een gekke tijd om een nieuw project te starten, namelijk midden in de coronapandemie toen groepsbijeenkomsten niet mogelijk waren. Ondanks de restricties werd er gedacht in mogelijkheden: studenten werden één op één gekoppeld aan bewoners. Inmiddels is de stageperiode voorbij. Aan de studenten het woord:
Waarom heb je gekozen voor dit project?
Rik: ‘Het was een nieuw project wat we samen gingen opzetten. Dat vond ik interessant. En het was een luxe om naar de locatie te mogen komen tijdens de pandemie.’ Flor: ‘Ik vond het ook erg leerzaam hoe je voor buurtbewoners de drempel lager kan leggen om meer te participeren.’ De studenten noemen ook dat Poelenburg en Peldersveld goed te bereiken zijn. De bus vanuit Amsterdam Centraal en Sloterdijk stopt om de hoek en Zaandam heeft een goed treinennetwerk.
Wat heeft het project jouw gebracht?
Flor: ‘Ik heb geleerd om met verschillende mensen te werken. De ene keer was ik een coach voor iemand die bijna geen Nederlands spreekt, de andere keer had ik contact met een bewoner met een licht verstandelijke beperking.’ Ieder mens is anders en dit kan soms wel eens spannend zijn. ‘Als coach moest ik de eerste stap zetten tot contact. Dit vond ik best wel spannend, want je weet niet wat je kan verwachten. Je hebt wel een briefing gehad en je weet wat het leerdoel is, maar toch. Door het project stap ik nu wel makkelijker op nieuwe mensen af, ik neem meer initiatief,’ vertelt Gamze.
Wekelijks hielden de studenten ook een logboek bij over de voortgang met hun maatje. Dit werd vervolgens terug gekoppeld aan de betrokken medewerker van team Participatie. Signalen en behoeftes komen zo goed terecht en samen kan er dan gekeken worden naar wat er nodig is. Melle geeft aan: ‘Ja, de logboeken. Ik heb echt geleerd om zonder oordeel te schrijven. Dus alleen de feiten, dat wat je daadwerkelijk ziet en weet.’ Rik: ‘Zonder oordeel schrijven heeft mij ook geleerd om mij te verplaatsen in de ander. Het is even wennen om in de schoenen van een ander te staan. Door het project heb ik geleerd dat er zoveel verschillende referentiekaders kunnen zijn. Je leert veel meer waarom participeren soms echt niet lukt voor iemand. Er zit vaak veel meer achter dan je in eerste instantie denkt.’ ‘Ja, daarom is het echt leerzaam om datgeen wat we hebben meegemaakt op te schrijven in een verslag en daarbij de eigen mening achterwege te laten’, vult Gamze aan. In de laatste twee maanden waren er groepsbijeenkomsten mogelijk. De studenten hebben toen samen Nederlandse conversatielessen opgezet en talententrainingen. ‘Zo hebben we ook van elkaar geleerd,’ zegt Melle.
Wat is je het meeste bijgebleven?
Flor: ‘Het duurt soms even voordat mensen met je mee willen werken. De buurtbewoners hebben een verplichting om mee te doen. Maar ik heb heel erg gemerkt dat hoe vaker je afspreekt en hoe meer geduld je hebt, de ander je sneller vertrouwt. De band wordt dan ook steeds sterker en het is ook gezellig.’ ‘Ja, geduld is echt key,’ vult Gamze aan. Ook de achtergrondverhalen hebben bij ieder van de studenten indruk achtergelaten. ‘Vooraf denk je dat iedereen hulp wilt bij diens problemen. Maar dat is niet altijd zo en oplossingen zijn niet altijd vanzelfsprekend voor een ander. Dat heeft wel even mijn ogen geopend,’ aldus Rik. ‘De mensen die ik heb leren kennen en hun verhalen, die ken ik zelf niet uit mijn eigen omgeving. Ik heb veel van de ander geleerd,’ vult Melle aan.
Raad je het andere studenten aan?
Flor: ‘Jazeker. Je leert echt goede vaardigheden en je werkt aan mooie doelen. Ik heb iemand bijvoorbeeld leren klokkijken. Dit wilde mevrouw erg graag leren en we zijn samen aan de slag gegaan. Dit gaf ons beiden erg veel motivatie’. Er worden ook tips gegeven voor de toekomstige coaches: ‘Wees geduldig en probeer je in te leven, maar ook niet teveel.’ Blijf bij jezelf, is het mooie advies van Rik. ‘Maak gebruik van de casuïstiek, vraag je medestudenten, de coördinator of Lieke of Bregje om feedback en hulp.’ En ‘hou goed je logboek bij’, dan zit alles vers in je geheugen en kan de professional direct wat met je bevindingen.
Comments are closed.